Pink acacia
De roze acacia (Robinia viscosa) is een bladverliezende boom of grote struik die bekend staat om zijn felroze bloeiwijzen en kleverige scheuten. Hoewel hij vaak acacia wordt genoemd, behoort hij botanisch gezien tot het geslacht Robinia, dat zeer populair is geworden in de tuinarchitectuur vanwege zijn weinig eisende aard en aantrekkelijke uiterlijk. Een opvallend kenmerk van de roze acacia is de kleverige laag op de jonge scheuten en bloeiwijzen, waardoor hij herkenbare kenmerken heeft. Met de juiste verzorging kan hij actief groeien en overvloedig bloeien, zelfs in gematigde klimaten.
Etymologie van de naam
De geslachtsnaam Robinia is gegeven ter ere van Jean Robin, de koninklijke tuinman van Hendrik IV in Frankrijk, die verschillende Noord-Amerikaanse soorten van dit geslacht in de Europese cultuur introduceerde. De soortnaam Viscosa komt van het Latijnse woord "viscosus", wat "kleverig" betekent, wat verwijst naar de kleverige laag op de jonge scheuten en bloeiwijzen. In de volksmond wordt deze boom vaak de "roze acacia" genoemd vanwege de visuele gelijkenis van de bloemen met echte acacia's en de karakteristieke roze kleur.
Levensvorm
De roze acacia groeit meestal als een lage boom of een breed uitgroeiende struik. Onder natuurlijke omstandigheden kan hij een hoogte van 8 tot 10 meter bereiken; in tuinen blijft hij echter vaak kleiner door regelmatige snoei en verzorging. De schors van de stam en oude takken kan diep geribbeld raken, wat wijst op ouderdom en de boom extra sierwaarde geeft.
Een ander aspect van de levensvorm van de roze acacia zijn de bladeren en scheuten: jonge takken hebben een kleverig oppervlak en de bladeren zijn geveerd, met meerdere paren elliptische blaadjes. Deze morfologie helpt de plant bij de fotosynthese en beschermt hem gedeeltelijk tegen overmatige verdamping van vocht.
Familie
Robinia viscosa behoort tot de vlinderbloemenfamilie (Fabaceae). Dit is een van de grootste families van bloeiende planten, waaronder grassen, struiken en bomen. Alle vlinderbloemen produceren vruchten in de vorm van peulen met zaden, evenals karakteristieke bloemen die vaak "vlindervormig" worden genoemd.
Een ander belangrijk aspect van de vlinderbloemenfamilie is het vermogen van veel leden om symbiose te vormen met stikstofbindende bacteriën in hun wortels. Dit betekent dat planten gedeeltelijk stikstof uit de atmosfeer kunnen halen en zo bijdragen aan een betere bodemvruchtbaarheid. Hierdoor kan de roze acacia beter groeien in relatief arme substraten en bijdragen aan een gunstiger bodemklimaat voor naburige planten.
Botanische kenmerken
De roze acacia vormt een rechte of licht gebogen stam. De takken hebben een kleverige schors, die vooral op jonge scheuten zichtbaar is. De bladeren zijn geveerd, tot 10-15 cm lang en bestaan meestal uit 9-13 kleine elliptische blaadjes. De bloemen staan in trossen en zijn verkrijgbaar in verschillende tinten roze, variërend van lichtroze tot bijna frambooskleurig. Elke bloem heeft de karakteristieke vlindervorm die kenmerkend is voor peulvruchten.
Na de bloei ontwikkelen zich vruchten: 5-8 cm lange peulen met meerdere zaden. Deze peulen kunnen licht plakkerig zijn en rijpen meestal in de nazomer of herfst. De zaden hebben een dichte schil, wat de kieming soms bemoeilijkt zonder voorafgaande inkeping.
Chemische samenstelling
Planten van het geslacht Robinia kunnen verschillende secundaire metabolieten bevatten, waaronder flavonoïden, fenolische verbindingen en tannines. Sommige van deze verbindingen zijn geconcentreerd in de bast en bladeren. De roze acacia bevat ook suikers en harsachtige stoffen die de scheuten hun plakkerigheid geven.
Er zijn beperkte officiële gegevens over de exacte chemische samenstelling van Robinia viscosa; net als bij andere leden van het geslacht kunnen sommige verbindingen echter potentiële medicinale eigenschappen hebben. Sommige delen van de plant (zoals de schors en zaden) kunnen echter giftig zijn bij consumptie, en worden daarom niet in de voedingsindustrie gebruikt.
Oorsprong
De roze acacia komt oorspronkelijk uit de oostelijke en centrale regio's van Noord-Amerika. Hij groeit als ondergroei langs bosranden en rivieroevers en geeft de voorkeur aan matig vochtige, maar goed gedraineerde grond. Hij is goed aangepast aan verschillende klimaten en tolereert periodieke droogtes.
Door introductie en selectie heeft de roze acacia zich verspreid naar Europa en andere gematigde streken. Hier wordt hij gebruikt in de tuin- en parktuinbouw, omdat de plant bestand is tegen vervuilde stedelijke omgevingen en vorst tot -20-25 °C kan verdragen, waardoor hij een aantrekkelijke keuze is voor landschapsarchitectuur.
Gemakkelijk te kweken
De roze acacia wordt beschouwd als een relatief makkelijke plant. Hij gedijt in verschillende grondsoorten, van licht zuur tot bijna neutraal, mits er voldoende luchtcirculatie is en er geen wateroverlast is. Hij verdraagt ook matige droogte en heeft in de volle grond geen frequente watergift nodig.
Ondanks zijn hoge aanpassingsvermogen kunnen de grootste problemen bij de teelt ontstaan door te zware of te natte substraten, onvoldoende verlichting en strenge vorst zonder extra bescherming. Wanneer de basisverzorgingsrichtlijnen worden gevolgd, vertoont de plant een snelle vestiging en een gestage groei.
Soorten en variëteiten
Naast de roze acacia (robinia viscosa) omvat het geslacht Robinia ook de witte acacia (robinia pseudoacacia) en diverse andere soorten, die zich onderscheiden door de kleur van de bloemen, de vorm van de kroon en de grootte. Wat de vormen en variëteiten van de roze acacia betreft, bestaan er verschillende variaties, die verschillen in de intensiteit van de roze tint en de uitgesproken kleverigheid van de scheuten.
Robinia pseudoacacia
Robinia viscosa
Robinia pseudoacacia wordt op grotere schaal gekweekt en kent een breder scala aan cultivars, waardoor de variëteit van Robinia viscosa beperkt is. Over het algemeen worden klassieke vormen zonder specifieke cultivarnamen verkocht, die de typische kenmerken van de soort laten zien.
Maat
De gemiddelde hoogte van de roze acacia in de volle grond bedraagt 5-7 meter en kan onder gunstige omstandigheden oplopen tot 10 meter. Als struik kan hij door regelmatige snoei binnen de 2-3 meter blijven. De kroondiameter bedraagt doorgaans 3-4 meter, waardoor een ronde of licht spreidende vorm ontstaat.
De uiteindelijke grootte hangt grotendeels af van het microklimaat, de bodemvruchtbaarheid en de snoeifrequentie. Met voldoende ruimte en zonder beperkingen kan de plant uitgroeien tot een grote boom met een verticale stam en zijtakken op verschillende hoogtes.
Groei-intensiteit
De roze acacia groeit matig snel. In de eerste jaren na aanplant ontwikkelt hij actief zijn wortelstelsel en vormt hij scheuten, waardoor hij de beschikbare ruimte snel inneemt. Onder gunstige omstandigheden kan de jaarlijkse groei 30-50 cm bereiken.
Na verloop van tijd kan de groei vertragen, vooral als de plant niet regelmatig wordt gevoed of te maken krijgt met stressfactoren (zoals droogte, ongedierte of ziekteverwekkende micro-organismen). Over het algemeen behoudt Robinia viscosa echter zijn herstelvermogen en blijft gestaag groeien gedurende een groot deel van zijn levenscyclus.
Levensduur
De meeste robinia-soorten leven 20 tot 30 jaar, en onder gunstige omstandigheden kunnen ze 40 jaar of ouder worden. De roze acacia valt doorgaans binnen hetzelfde bereik. Deze bloeit overvloedig en groeit krachtig in de eerste decennia, waarna leeftijdsgebonden veranderingen kunnen optreden (zoals stambeschadiging of verminderde bloeikwaliteit).
Met regelmatige verzorging (gezondheidssnoei, bescherming tegen ziekten en plagen, voldoende water geven) kan de periode van actieve sierwaarde worden verlengd. Sommige exemplaren kunnen hun volledige vitaliteit en bloei meer dan 25 tot 30 jaar behouden, vooral in milde klimaten.
Temperatuur
De optimale temperatuur voor de roze acacia tijdens het groeiseizoen ligt tussen de 18 en 26 °C. Hij verdraagt zomerse hitte tot 30-35 °C, mits hij tijdig water krijgt of natuurlijke vochtigheid, en matige vorst. De kritische grens voor jonge planten ligt onder de -20-25 °C, vooral zonder beschutting.
Voor binnenteelt (wat relatief zeldzaam is) is het raadzaam om in de winter een koele temperatuur van ongeveer 10-15 °C aan te houden om de natuurlijke rustperiode na te bootsen. Als dit niet gebeurt, kan de boom stress ervaren, bladeren verliezen of een deel van zijn scheuten verliezen.
Vochtigheid
De roze acacia heeft geen hoge luchtvochtigheid nodig. Van nature groeit hij in gebieden met matige regenval en verdraagt hij milde droogte, maar reageert hij slecht op langdurige wateroverlast. In stedelijke gebieden is natuurlijke regenval meestal voldoende, tenzij er extreme droogte optreedt.
Bij binnenkweek, of het nu in potten of grote containers is, is de luchtvochtigheid geen doorslaggevende factor. Als de lucht te droog is (minder dan 30%), kan er turgor in de bladeren verloren gaan en is de kans op plagen groter. Regelmatige ventilatie en het handhaven van een gemiddelde luchtvochtigheid helpen deze problemen echter te voorkomen.
Verlichting en kamerplaatsing
De roze acacia prefereert helder, direct zonlicht. In de tuin staat hij het liefst op een open plek met minimaal 6-8 uur direct zonlicht per dag. Halfschaduw is acceptabel, maar kan de bloei beperken.
Als je de plant binnen kweekt (bijvoorbeeld in een serre), plaats de pot dan bij een raam op het zuiden of westen met voldoende licht. Indien nodig kun je in de herfst-winterperiode, wanneer het natuurlijke daglicht schaars is, kweeklampen gebruiken, vooral als de plant nog actief groeit.
Bodem en substraat
De roze acacia prefereert losse, matig vruchtbare grond. De aanbevolen substraatsamenstelling is als volgt:
- Graszode grond — 2 delen
- Turf — 1 deel
- Zand — 1 deel
- Perliet — 1 deel
De pH-waarde van de grond moet idealiter tussen 5,5 en 6,5 liggen. Goede drainage is essentieel: leg 2 tot 3 cm geëxpandeerde klei of grind op de bodem van de pot of het plantgat om waterstagnatie en wortelrot te voorkomen.
Water geven
In het voorjaar en de zomer moet de roze acacia regelmatig water krijgen, afhankelijk van de toestand van de bovenste grondlaag. De grond moet licht opdrogen voordat er opnieuw water wordt gegeven, maar het is beter om te voorkomen dat het substraat volledig uitdroogt, omdat dit de groei en bloei kan verminderen. De hoeveelheid water is afhankelijk van de grootte van de plant, het ontwikkelingsstadium en de luchttemperatuur.
In de winter, wanneer de roze acacia zijn blad verliest (in de volle grond) of minder actief is (bij koelere binnenomstandigheden), moet de watergift worden verminderd. De kluit moet vochtig blijven, maar niet te nat. Bij te lage temperaturen kan overbewatering schadelijk zijn voor de wortels.
Bemesten en voeden
Tijdens de actieve groeiperiode (ongeveer van april tot augustus) moet de roze acacia elke 2-3 weken worden bemest met een complexe minerale meststof, speciaal ontwikkeld voor sierbloeiende planten. Speciale mengsels voor peulvruchten, die rekening houden met hun neiging tot stikstofbinding, zijn ook geschikt. Een teveel aan stikstof is ongewenst, omdat dit overmatige scheutgroei kan bevorderen ten koste van de bloei.
De optimale manier om meststoffen toe te dienen is door water te geven of korrels over het substraatoppervlak te strooien, gevolgd door lichte inwerking in de bovenste laag. In de nazomer moet de bemesting geleidelijk worden verminderd om de plant de tijd te geven zich voor te bereiden op de rustperiode en de afharding van de scheuten te bevorderen.
Bloei
De bloei van de roze acacia vindt plaats aan het einde van de lente en het begin van de zomer, wanneer er trossen felroze bloemen ontstaan. Deze lijken op de typische robinia-bloeiwijzen, maar hebben een intensere en ongewonere kleur, waardoor ze zich onderscheiden van de witte of "gewone" acacia. De bloei kan 2 tot 3 weken duren, wat een aanzienlijke sierwaarde aan de plant toevoegt.
De hoeveelheid en kwaliteit van de bloei hangt grotendeels af van de hoeveelheid licht, regelmatige bemesting en matige watergift. Als er onvoldoende zonlicht is of de grond te droog is, kan de bloei schaars of helemaal uitblijven.
Voortplanting
De roze acacia kan worden vermeerderd door middel van zaad en stekken. De zaaimethode houdt in dat de zaden eerst worden gescarfeerd (bijvoorbeeld door ze te bezanden of in heet water te weken), omdat de peulvruchtmantel vaak erg dik is. De zaden worden in het voorjaar in potten of perken gezaaid, bij een temperatuur van ongeveer 20 °C.
Voor stekken worden halfverhoute scheuten van 10-15 cm lengte geselecteerd. De beworteling vindt plaats in een vochtig veen-zandmengsel met behulp van wortelstimulatoren. De stekken worden afgedekt met folie en de luchtvochtigheid en temperatuur worden gehandhaafd op 22-24 °C. Na 3-4 weken verschijnen er wortels, waarna de bewortelde stekken in aparte potten kunnen worden verplant.
Seizoensgebonden kenmerken
In het voorjaar komt de roze acacia uit zijn rustperiode, neemt de bladgroei toe en vormt knoppen. In deze periode is vaker water geven en bemesten noodzakelijk, evenals bescherming tegen late vorst in gebieden met een onstabiel klimaat. De zomer markeert het hoogtepunt van de bloei en actieve scheutgroei.
In de herfst vermindert de plant geleidelijk zijn vegetatieve activiteit ter voorbereiding op bladverlies (in de volle grond). In de winter, bij lage temperaturen, gaat de plant in een rustfase, waarin de watergift moet worden verminderd en de bemesting moet worden stopgezet. Bij binnenplanten kan dit leiden tot gedeeltelijk bladverlies of een vertraagde groei.
Verzorgingsfuncties
Verzorging van de roze acacia omvat matig water geven, sterke verlichting en regelmatige bemesting tijdens het warme seizoen. Het is belangrijk om de conditie van de kroon in de gaten te houden en beschadigde of zwakke takken indien nodig te snoeien. Als de plant in een pot staat, moet de grond regelmatig worden ververst of verpot naar een grotere container.
Sommige eigenaren merken op dat de kleverigheid van de scheuten het contact met de plant wat lastiger kan maken. Het is aan te raden handschoenen te dragen tijdens het snoeien en onnodig contact met de kleverige delen te vermijden. Dit heeft echter geen invloed op de teelt of de groei.
Binnenverzorging
Hoewel de roze acacia zelden in de binnentuin wordt aangetroffen, kan hij met de nodige ervaring in grote potten worden gekweekt. De beste plek is een ruime, goed verlichte hoek bij een raam op het zuiden of westen, met enige schaduw tegen de directe middagzon als deze te fel is. Geef matig water: laat de bovenste laag substraat drogen voordat u opnieuw water geeft.
Om overmatige groei te voorkomen, kan het snoeien van de scheuten helpen om een struikachtige vorm te behouden. Deze snoei stimuleert de zijvertakking en zorgt ervoor dat de plant compact blijft. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de plant in het voorjaar niet "explodeert" door een snelle groei, waardoor er onvoldoende steun of ruimte is voor de takken om zich te verspreiden.
Geef elke 2-3 weken complexe meststoffen. Als u de plant in de winter rust wilt gunnen, verplaats hem dan naar een koelere plek (ongeveer 10-15 °C) en geef minder water. In gebieden met hoge wintertemperaturen (bijvoorbeeld verwarmde ruimtes) moet u matig water geven, maar geen meststoffen gebruiken.
Verpotten is bij voorkeur in het voorjaar nodig, voordat de actieve groei begint. Het wortelstelsel van de roze acacia vereist een goede drainage en een voedingsrijk substraat. Het is niet raadzaam om de potmaat drastisch te vergroten; verpotten naar een iets grotere pot is beter.
Verpotten
Wanneer jonge planten in potten worden gekweekt, is het meestal aan te raden om ze jaarlijks of om de twee jaar in het voorjaar te verpotten. De nieuwe pot moet 2-3 cm groter in diameter zijn dan de vorige. Zorg altijd voor een drainagelaag en vul deze vervolgens met het eerder beschreven substraatmengsel (zodegrond, turf, zand, perliet).
Buiten kan verpotten nodig zijn bij het veranderen van de tuinaanleg of om de grond rond de stam te verjongen. Het is het beste om deze handelingen vroeg in het groeiseizoen uit te voeren, wanneer de plant nog niet volledig in blad is, om stress te verminderen.
Snoeien en kroonvorming
Snoeien speelt een essentiële rol bij het behoud van de sierlijke uitstraling van de roze acacia en het beheersen van zijn grootte. Het is aan te raden om in het vroege voorjaar te snoeien, voordat de actieve groei begint. Wilt u een compacte boomvorm, kort dan de centrale scheut in en stimuleer de zijscheutvorming.
Vormsnoei helpt de gewenste kroonvorm te creëren, waarbij soms 2-3 sterke stammen overblijven en overtollige scheuten worden verwijderd. Sanitair snoeien omvat het verwijderen van droge, gebroken en verdikte takken. Deze procedure zorgt ervoor dat de boom meer lucht en licht krijgt en vermindert het risico op ziekteontwikkeling.
Mogelijke problemen en oplossingen
Wortelrot is een veelvoorkomend probleem dat wordt veroorzaakt door overmatig water geven en slechte drainage. De plant begint te verwelken, de bladeren vergelen en vallen af. De oplossing is om minder water te geven, de conditie van de wortels te controleren en, indien nodig, de plant te verplanten in nieuw substraat met fungiciden.
Een voedingstekort uit zich in chlorose, trage groei en een slechte bloei. Wanneer deze symptomen optreden, geef dan vaker voeding of schakel over op krachtigere meststoffen. Verzorgingsfouten, zoals plotselinge temperatuurschommelingen, te veel water geven of de plant op een extreem donkere plek zetten, kunnen de algehele conditie ook negatief beïnvloeden en leiden tot verlies van sierwaarde.
Ongedierte
De belangrijkste plagen van de roze acacia zijn bladluizen, wolluizen en spint. Regelmatige inspectie van de bladeren en scheuten helpt om problemen vroegtijdig op te sporen. Bij kleine plagen kunnen zeep-alcoholoplossingen en mechanische verwijdering van plagen helpen.
Als er te veel ongedierte is, moeten insecticiden of acariciden worden gebruikt volgens de instructies van de fabrikant. Preventie omvat het handhaven van een gematigde luchtvochtigheid, het voorkomen van overbevolking en het verwijderen van plantenresten waar insecten zich kunnen verschuilen.
Luchtzuivering
Net als veel andere boomsoorten absorbeert de roze acacia koolstofdioxide en geeft zuurstof af tijdens de fotosynthese, wat het microklimaat in de buurt enigszins verbetert. Kamerplanten worden echter doorgaans niet zo groot dat het luchtzuiverende effect merkbaar zou zijn.
Niettemin draagt elk groen bij aan een gezonder binnenklimaat en vermindert het stress. Wanneer ze in nauw contact komen met de bladeren, valt op dat ze stof vasthouden, dat vervolgens wordt verwijderd tijdens het sproeien of afnemen.
Veiligheid
Net als andere leden van het geslacht Robinia kan de roze acacia giftig zijn in sommige delen van de plant (schors, zaden, jonge scheuten) bij consumptie door mens of dier. Het is daarom beter om de plant buiten bereik van kinderen en huisdieren te plaatsen.
Allergische reacties zijn zeldzaam, maar tijdens de bloeiperiode kunnen gevoelige mensen lichte hinder ondervinden van stuifmeel. Beperk bij dergelijke klachten contact met de bloeiende plant en zorg voor goede ventilatie in de kamer.
Overwintering
In de volle grond verdraagt de roze acacia doorgaans vorst tot -20-25 °C, hoewel jonge zaailingen de eerste jaren na aanplant beschutting nodig hebben. Hiervoor wordt de wortelzone gemulcht en de stam omwikkeld met speciaal materiaal (jute, agrotextiel). De winterhardheid hangt grotendeels af van het microklimaat en de specifieke cultivar.
Binnenshuis moet de plant in de winter koeler blijven (ongeveer 10-15 °C) en minder water krijgen, om een gedeeltelijke rustperiode te stimuleren. In het voorjaar, met de toename van het aantal uren daglicht, wordt de gebruikelijke verzorgingsroutine hervat om groei en bloei te stimuleren.
Gunstige eigenschappen
De roze acacia draagt bij aan stikstofbinding door middel van symbiotische relaties met bacteriën, wat de bodemvruchtbaarheid verbetert en de groei van nabijgelegen planten positief beïnvloedt. Bovendien helpt het wortelstelsel erosie op hellingen en rivieroevers te voorkomen.
Bovendien maken de decoratieve bloemen en bladeren van de plant hem populair in tuinontwerpen. Tijdens de bloei trekt hij bijen en andere bestuivers aan, wat bijdraagt aan de biodiversiteit van het gebied.
Gebruik in traditionele geneeskunde of volksremedies
Sommige bronnen maken melding van afkooksels en infusies gemaakt van de schors of bladeren van de roze acacia, die in de volksgeneeskunde worden gebruikt om de spijsvertering te verbeteren en pijn te verlichten. Het wetenschappelijk bewijs voor de effectiviteit van dergelijke methoden is echter beperkt en er is een groot risico op onjuiste doseringen en de aanwezigheid van giftige stoffen.
Dergelijke middelen mogen alleen onder toezicht van specialisten worden gebruikt, rekening houdend met mogelijke bijwerkingen. De plant is niet algemeen erkend in de officiële geneeskunde en is niet opgenomen in de farmacopees van de meeste landen.
Gebruik in landschapsontwerp
In landschapsontwerp wordt de roze acacia gewaardeerd om zijn heldere bloeiwijzen, die een bloeiende uitstraling aan de omgeving geven. Hij wordt als solitair geplant in gazons of parkzones, en in groepsbeplantingen waar hij goed samengaat met de omgeving.
Sierheesters. Door hun formaat en vorm zijn ze geschikt voor het creëren van lichte schaduw en visuele accenten.
Verticale tuinen en hangende composities voor grote bomen zijn over het algemeen niet geschikt, maar in ruime wintertuinen of kassen kunnen middelgrote exemplaren worden geplaatst. Containertuinieren van de roze acacia vereist een grote pot en regelmatige snoei om de verhoudingen te behouden.
Compatibiliteit met andere planten
Als vlinderbloemige plant verrijkt de roze acacia de bodem met stikstof, wat een positief effect heeft op naburige planten, vooral in de wortelzone. In combinatie met sierheesters met bladeren creëert hij een contrast in kleur en textuur, wat de compositie verrijkt.
Het is belangrijk om rekening te houden met de grootte: de wortels kunnen actief water en voedingsstoffen opnemen en de kroonzone kan schaduw bieden aan de buren. Voldoende afstand tussen de planten is essentieel om te voorkomen dat ze elkaar in de weg zitten. Door de plant te combineren met vaste planten en lage struiken, krijgt de border of perk meer volume en volume.
Conclusie
De roze acacia (robinia viscosa) is een aantrekkelijk en bijzonder lid van de vlinderbloemenfamilie, die zich onderscheidt door zijn kleverige scheuten en roze bloemen. In gematigde klimaten wordt hij gebruikt voor de aanleg van tuinen, parken en privéterreinen. In koudere winters of voor decoratieve doeleinden kan hij in potten worden gekweekt en in de winter beschut worden overwinterd.
Zijn weinig eisende karakter, stikstofbindende vermogen en weerstand tegen luchtvervuiling maken de plant waardevol voor stedelijke landschapsarchitectuur, terwijl zijn uiterlijke schoonheid en overvloedige bloei hem aantrekkelijk maken voor tuinontwerpers en liefhebbers van exotische planten. Met de juiste verzorging en rekening houdend met de klimatologische omstandigheden kan de roze acacia dienen als een opvallende decoratie en jarenlang esthetisch genot.