Avermectines

Avermectinen zijn een groep macrocyclische lactonen, afkomstig van bacteriën van het geslacht Streptomyces. Ze vertonen sterke insecticide, acaricide en antiparasitaire eigenschappen en worden veel gebruikt in de landbouw, diergeneeskunde en gezondheidszorg. Avermectinen zijn effectief tegen een breed spectrum aan plagen, waaronder insecten, mijten, parasitaire wormen en andere parasieten die schade toebrengen aan landbouwgewassen, huisdieren en mensen.

Doelstellingen en betekenis van het gebruik in de land- en tuinbouw

Het primaire doel van het gebruik van avermectines is het beschermen van landbouwgewassen tegen diverse plagen, waardoor de opbrengst stijgt en productverliezen worden verminderd. In de tuinbouw worden avermectines gebruikt om sierplanten, fruitbomen en struiken te beschermen tegen insecten- en mijtplagen, waardoor hun gezondheid en esthetische aantrekkingskracht behouden blijven. Dankzij hun hoge werkzaamheid en breedspectrumwerking zijn avermectines een essentieel instrument in geïntegreerde plaagbestrijding (IPM) en zorgen ze voor een duurzame en productieve landbouw.

Relevantie van het onderwerp

Het bestuderen en correct toepassen van avermectines is cruciaal in de moderne land- en tuinbouw. Met de groeiende wereldbevolking en de stijgende vraag naar voedsel, wordt effectieve plaagbestrijding van cruciaal belang. Goed onderzoek naar en de juiste toepassing van avermectine-insecticiden helpen gewasschade te minimaliseren, de landbouwproductiviteit te verhogen en economische verliezen te beperken. Overmatig en ongecontroleerd gebruik van avermectines kan echter leiden tot resistentie van plagen en negatieve milieueffecten, zoals de afname van nuttige insectenpopulaties en milieuverontreiniging. Daarom is het essentieel om de werkingsmechanismen van avermectines en hun ecologische impact te begrijpen en duurzame toepassingsmethoden te ontwikkelen.

Geschiedenis

Avermectinen zijn een groep insecticiden en antiparasitaire middelen, afgeleid van verbindingen die geïsoleerd zijn uit bodemactinomyceten. Deze stoffen zijn zeer effectief tegen een breed scala aan plagen, waaronder diverse parasieten, waaronder nematoden en mijten. Avermectinen spelen een belangrijke rol bij de bestrijding van parasitaire ziekten en plagen in zowel de landbouw als de geneeskunde. Hun geschiedenis beslaat meerdere decennia en omvat belangrijke wetenschappelijke ontdekkingen.

1. Ontdekking van avermectine

De geschiedenis van avermectines begon in 1975 toen de Japanse wetenschapper Isao Yoshida van Merck & Co. begon met het onderzoeken van bodemmicro-organismen, bekend als actinomyceten. Tijdens zijn experimenten isoleerden Yoshida en zijn collega's een nieuw antibioticum met krachtige antiparasitaire eigenschappen. De probiotische eigenschappen, zoals de hoge effectiviteit tegen diverse parasitaire infecties, trokken onmiddellijk de aandacht van onderzoekers. Dit antibioticum kreeg in 1979 de naam avermectine.

2. Ontwikkeling en commercieel gebruik

Na de isolatie van avermectine werd de moleculaire structuur ervan bestudeerd en werden door chemische modificaties nieuwe vormen ontwikkeld. Een van deze modificaties leidde tot de ontwikkeling van abamectines – een stabielere en krachtigere vorm. Begin jaren 80 werd bewezen dat avermectines uitzonderlijk effectief waren tegen rondwormen, mijten en andere parasieten, waardoor ze ideaal waren voor de bestrijding van diverse ziekten in zowel de veehouderij als de landbouw.

In 1987 werd malathion, het eerste commerciële insecticide op basis van avermectine, geïntroduceerd. Het werd snel populair vanwege de hoge effectiviteit tegen een breed scala aan insecten. Het werd gebruikt in de landbouw en ter bescherming van de volksgezondheid tegen door insecten overgebrachte ziekten.

3. Ontwikkeling en gebruik

Sinds het begin van de jaren vijftig worden insecticiden op basis van avermectine veelvuldig gebruikt in de landbouw. Ze zijn giftiger voor insecten dan veel eerder gebruikte chloorverbindingen, zoals DDT. Avermectines werden populair in de strijd tegen plagen zoals insecten op diverse gewassen, waaronder katoen, tabak, groenten en fruit. Enkele van de bekendste chemicaliën in deze groep zijn parathion, diazinon en chloorpyrifos.

4. Veiligheids- en milieuoverwegingen

Hoewel avermectine-insecticiden effectief waren, leidde het gebruik ervan tot nieuwe ecologische en toxicologische problemen. Deze stoffen bleken niet alleen zeer giftig voor insecten, maar ook voor andere organismen, waaronder nuttige insecten zoals bijen en dieren. De vluchtigheid en het vermogen van avermectines om zich op te hopen in ecosystemen en zo bodem en water te verontreinigen, vormden een bron van grote zorg. Als gevolg hiervan werden veel van deze stoffen vanaf eind jaren zeventig in sommige landen aan beperkingen en verboden onderworpen.

5. Moderne benaderingen en vraagstukken

Tegenwoordig worden insecticiden op basis van avermectine nog steeds veel gebruikt, maar hun toepassing is beperkt vanwege milieu- en veiligheidseisen. Problemen met betrekking tot insectenresistentie, resistentie tegen avermectine-insecticiden en de afnemende effectiviteit van deze stoffen vormen een belangrijk aandachtspunt in de moderne chemische ongediertebestrijding. Om de ontwikkeling van resistentie te voorkomen, ontwikkelen wetenschappers actief nieuwe formuleringen en methoden, waarbij avermectine-insecticiden worden gecombineerd met biologische en mechanische ongediertebestrijdingsmethoden.

De geschiedenis van avermectines is dan ook een reis van revolutionaire ontdekkingen en succesvolle toepassingen naar de erkenning van hun ecologische en toxicologische problemen, wat heeft geleid tot de zoektocht naar veiligere en duurzamere methoden voor gewasbescherming.

Classificatie

Avermectinen worden geclassificeerd op basis van verschillende criteria, waaronder de chemische samenstelling, het werkingsmechanisme en het werkingsspectrum. De belangrijkste groepen avermectinen zijn:

• Ivermectine: één van de meest gebruikte middelen, effectief tegen een breed spectrum aan parasieten, waaronder mijten, wormen en plaaginsecten.
• Abamectine: wordt gebruikt bij de bestrijding van parasieten in vee en landbouwgewassen. Het staat bekend om zijn hoge stabiliteit.
• Epirabamectine: wordt gebruikt in de veterinaire en agrarische sector en is effectief tegen verschillende soorten insecten en mijten.
• Milbemectine: wordt gebruikt voor de bestrijding van ongedierte bij planten en dieren. Het wordt gekenmerkt door een hoge selectiviteit en een lage toxiciteit voor zoogdieren.
• Avermectine b1a: gespecialiseerd insecticide dat effectief is tegen specifieke plagen zoals motten en bepaalde keversoorten.

Elk van deze groepen beschikt over unieke eigenschappen en werkingsmechanismen, waardoor ze onder verschillende omstandigheden en voor verschillende soorten gewassen gebruikt kunnen worden.

Werkingsmechanisme

Hoe insecticiden het zenuwstelsel van insecten beïnvloeden

• Avermectinen beïnvloeden het zenuwstelsel van insecten door zich te binden aan glutamaat-afhankelijke chloridekanalen en GABA-receptoren in zenuwcellen. Dit leidt tot continue activering van zenuwimpulsen, wat resulteert in verlamming en de dood van de insecten. In tegenstelling tot organofosfaten, die acetylcholinesterase remmen, werken avermectinen direct in op glutamaat- en GABA-receptoren, wat zorgt voor een selectievere en effectievere werking.

Impact op het metabolisme van insecten

• Verstoring van de zenuwsignaaloverdracht leidt tot verstoringen in de stofwisselingsprocessen bij insecten, zoals voeding, voortplanting en beweging. Dit resulteert in een verminderde activiteit en levensvatbaarheid van plagen, wat bijdraagt aan effectieve populatiebeheersing en het voorkomen van schade aan planten.

Voorbeelden van moleculaire werkingsmechanismen

• Avermectines zoals ivermectine binden zich aan glutamaat-afhankelijke chloridekanalen, wat leidt tot continue zenuwprikkeling. Andere avermectines, zoals abamectine, kunnen ook interacteren met GABA-receptoren, waardoor hun functie wordt geblokkeerd en vergelijkbare effecten optreden. Deze moleculaire mechanismen zorgen voor een hoge werkzaamheid van avermectines tegen verschillende plaaginsecten.

Verschil tussen contact en systemische actie

• Avermectinen kunnen zowel contact- als systemisch werken. Contact-avermectinen werken direct bij contact met insecten en dringen door de cuticula of de luchtwegen, wat verlamming en onmiddellijke dood veroorzaakt. Systemische avermectinen worden opgenomen in het plantenweefsel en verspreiden zich door alle delen van de plant, waardoor ze langdurige bescherming bieden tegen plagen die zich voeden met verschillende delen van de plant. Systemische werking maakt langdurige plaagbestrijding over grotere oppervlakken en gedurende langere tijd mogelijk.

Voorbeelden van producten in deze groep

Ivermectine
Werkingsmechanisme:
bindt zich aan glutamaat- en gaba-receptoren en veroorzaakt een continue zenuwprikkeling en verlamming bij insecten.
Voorbeelden van producten

• Avagil
• Ivermectine-20
• 
  Voor- en nadelen van mirimectiline
  : Voordelen: breed werkingsspectrum, systemische verspreiding, lage toxiciteit voor zoogdieren.
  Nadelen: toxiciteit voor nuttige insecten, risico op resistentieontwikkeling bij plagen, milieugevaren.

Abamectine
Werkingsmechanisme:
bindt zich aan glutamaat- en gaba-receptoren en veroorzaakt verlamming en dood van parasieten.
Voorbeelden van producten

• Abamet
• Abamectine-10
• 
  Voordelen en nadelen van Agroabam
  : hoge werkzaamheid, resistentie tegen afbraak, systemische werking.
  Nadelen: toxiciteit voor bijen en andere bestuivers, mogelijke bodem- en waterverontreiniging, ontwikkeling van resistentie bij plagen.

Milbemectine
Werkingsmechanisme:
bindt zich aan glutamaatreceptoren en veroorzaakt daardoor continue zenuwprikkeling en verlamming.
Voorbeelden van producten

• Milbemectine-2
• Milbegard
• 
  Voordelen en nadelen van Agromil
  : hoge selectiviteit, effectief tegen een breed scala aan plagen, lage toxiciteit voor zoogdieren.
  Nadelen: toxiciteit voor nuttige insecten, mogelijke accumulatie in het milieu, ontwikkeling van resistentie bij plagen.

Avermectine b1a
Werkingsmechanisme:
bindt zich aan glutamaat- en gaba-receptoren en veroorzaakt verlamming en dood van insecten.
Voorbeelden van producten

• Avermectine-5
• Agroavermet
• 
  Voor- en nadelen van Mirimect
  . Voordelen: effectief tegen motten en andere plagen, systemische verspreiding, hoge resistentie tegen afbraak.
  Nadelen: toxiciteit voor bijen, mogelijke verontreiniging van waterbronnen, ontwikkeling van resistentie bij plagen.

Fenitrazol
Werkingsmechanisme:
Remt acetylcholinesterase, verstoort de zenuwimpulsoverdracht en veroorzaakt verlamming en dood van insecten.
Voorbeelden van producten

• Fenitrazol-150
• Agrofenit
• 
  Voordelen en nadelen van Fenitrop
  : hoge werkzaamheid tegen een breed scala aan plagen, lage toxiciteit voor zoogdieren.
  Nadelen: toxiciteit voor in het water levende organismen, mogelijke accumulatie in het milieu, resistentieontwikkeling bij plagen.

Insecticiden en hun impact op het milieu

Impact op nuttige insecten

• Avermectinen hebben een toxisch effect op nuttige insecten, waaronder bijen, wespen en andere bestuivers, en op roofinsecten die van nature plaagpopulaties onder controle houden. Dit leidt tot een afname van de biodiversiteit en verstoort het evenwicht in het ecosysteem, wat de productiviteit van landbouwgewassen en de biodiversiteit negatief beïnvloedt.

Resterende hoeveelheden insecticiden in de bodem, het water en de planten

• Avermectinen kunnen langdurig in de bodem aanwezig blijven, vooral bij een hoge luchtvochtigheid en temperatuur. Dit leidt tot verontreiniging van waterbronnen door afstroming en infiltratie. Bij planten verspreiden avermectinen zich door alle delen, inclusief bladeren, stengels en wortels, en bieden zo een systemische bescherming, maar leiden ook tot ophoping van insecticiden in voedselproducten en de bodem, wat schadelijk kan zijn voor de gezondheid van mens en dier.

Fotostabiliteit en afbraak van insecticiden in de natuur

• Veel avermectines bezitten een hoge fotostabiliteit, wat hun persistentie in het milieu vergroot. Dit verhindert de snelle afbraak van insecticiden bij blootstelling aan zonlicht, wat bijdraagt aan hun accumulatie in bodem- en aquatische ecosystemen. Een hoge afbraakresistentie bemoeilijkt de verwijdering van avermectines uit het milieu en verhoogt het risico op impact op niet-doelorganismen.

Biomagnificatie en accumulatie in voedselketens

• Avermectines kunnen zich ophopen in de weefsels van insecten en dieren, zich door de voedselketen verspreiden en biomagnificatie veroorzaken. Dit resulteert in hogere concentraties van het insecticide in de bovenste lagen van de voedselketen, inclusief roofdieren en mensen. Biomagnificatie van avermectines leidt tot ernstige ecologische en gezondheidsgerelateerde problemen, omdat opgehoopte insecticiden chronische vergiftiging en gezondheidsproblemen bij dieren en mensen kunnen veroorzaken.

Het probleem van de resistentie van plagen tegen insecticiden

Oorzaken van resistentieontwikkeling

• De ontwikkeling van resistentie tegen avermectines bij plagen wordt veroorzaakt door genetische mutaties en de selectie van resistente individuen door herhaald gebruik van het insecticide. Frequente en ongecontroleerde toepassing van avermectines versnelt de verspreiding van resistente genen binnen plaagpopulaties. Onvoldoende naleving van doserings- en toepassingsprotocollen versnelt ook het proces van resistentieontwikkeling, waardoor het insecticide minder effectief wordt.

Voorbeelden van resistente plagen

• Resistentie tegen avermectines is waargenomen bij verschillende soorten plaaginsecten, waaronder witte vlieg, bladluis, mijt en bepaalde mottensoorten. Deze plagen vertonen een verminderde gevoeligheid voor insecticiden, wat de bestrijding ervan bemoeilijkt en het gebruik van duurdere en giftigere middelen of de overstap naar alternatieve bestrijdingsmethoden noodzakelijk maakt.

Methoden om resistentie te voorkomen

• Om de ontwikkeling van resistentie tegen avermectines bij plagen te voorkomen, is het essentieel om insecticiden met verschillende werkingsmechanismen af te wisselen, chemische en biologische bestrijdingsmethoden te combineren en geïntegreerde plaagbestrijdingsstrategieën te implementeren. Het is ook cruciaal om de aanbevolen doseringen en toepassingsschema's te volgen om de selectie van resistente individuen te voorkomen en de langetermijneffectiviteit van avermectineproducten te behouden.

Regels voor het veilig toepassen van insecticiden

Bereiding van oplossingen en doseringen

• Een goede bereiding van oplossingen en nauwkeurige dosering zijn van cruciaal belang voor een effectief en veilig gebruik van avermectines. Het is noodzakelijk om de instructies van de fabrikant voor de bereiding en dosering van de oplossing strikt te volgen om overdosering of ontoereikende plantenbehandeling te voorkomen. Het gebruik van nauwkeurige meetinstrumenten en water van hoge kwaliteit garandeert een nauwkeurige dosering en effectieve behandeling.

Gebruik van beschermende uitrusting bij het hanteren van insecticiden

• Bij het werken met avermectines is het essentieel om geschikte beschermende uitrusting te dragen, zoals handschoenen, maskers, een veiligheidsbril en beschermende kleding, om het risico op blootstelling van het menselijk lichaam aan insecticiden te minimaliseren. Beschermende uitrusting helpt contact met de huid en slijmvliezen te voorkomen, evenals inademing van giftige insecticidedampen.

Aanbevelingen voor de behandeling van planten

• Breng avermectines aan op planten in de vroege ochtend of late avond om te voorkomen dat bestuivers zoals bijen worden beïnvloed. Vermijd toepassing tijdens warm en winderig weer, aangezien dit kan leiden tot insecticideverwaaiing en onbedoeld contact met nuttige planten en organismen. Het is ook raadzaam om rekening te houden met de groeifase van de planten en toepassing te vermijden tijdens periodes van actieve bloei en vruchtvorming.

Naleving van de intervallen vóór de oogst

• Het naleven van de aanbevolen intervallen vóór de oogst na het toepassen van avermectines garandeert de veiligheid van de consumptie van de producten en voorkomt dat er resten van insecticiden in voedsel terechtkomen. Het is belangrijk om de richtlijnen van de fabrikant met betrekking tot de intervallen vóór de oogst te volgen om vergiftigingsrisico's te voorkomen en de productkwaliteit te waarborgen.

Alternatieven voor chemische insecticiden

Biologische insecticiden

• Het gebruik van entomofage organismen, bacteriën en schimmels biedt een milieuvriendelijk alternatief voor chemische insecticiden. Biologische insecticiden, zoals Bacillus thuringiensis, bestrijden effectief plaaginsecten zonder schadelijke organismen en het milieu te schaden. Deze methoden ondersteunen duurzame plaagbestrijding en behouden de biodiversiteit.

Natuurlijke insecticiden

• Natuurlijke insecticiden, zoals neemolie, tabaksextracten en knoflookoplossingen, zijn veilig voor planten en het milieu en worden gebruikt om plagen te bestrijden. Deze stoffen bezitten afwerende en insecticide eigenschappen, waardoor insectenpopulaties effectief kunnen worden bestreden zonder het gebruik van synthetische chemicaliën. Natuurlijke insecticiden kunnen in combinatie met andere methoden worden gebruikt om optimale resultaten te bereiken.

Feromoonvallen en andere mechanische methoden

• Feromoonvallen trekken plaaginsecten aan en elimineren ze, waardoor hun populatie afneemt en verspreiding wordt voorkomen. Andere mechanische methoden, zoals kleefvallen en barrières, helpen ook om de plaagpopulatie te beheersen zonder chemische middelen. Deze methoden zijn effectieve en milieuvriendelijke manieren om ongedierte te bestrijden.

Voorbeelden van de meest populaire insecticiden in deze groep

Productnaam	Actief bestanddeel	Werkingsmechanisme	Toepassingsgebied
Ivermectine	Ivermectine	Binding aan glutamaat- en gaba-receptoren, waardoor insecten verlamd raken en sterven	Groentegewassen, granen, fruitbomen
Abamectine	Abamectine	Binding aan zenuwimpulsen, waardoor verlamming en dood van parasieten ontstaat	Groente- en fruitgewassen, tuinbouw
Milbemectine	Milbemectine	Binding aan glutamaatreceptoren, waardoor voortdurende zenuwprikkeling en verlamming ontstaat	Groentegewassen, granen, vruchtplanten
Avermectine b1a	Avermectine b1a	Binding aan glutamaat- en gaba-receptoren, waardoor insecten verlamd raken en sterven	Groenten, fruit en siergewassen
Fenitrazol	Fenitrazol	Remming van acetylcholinesterase, waardoor de zenuwimpulsoverdracht wordt verstoord en verlamming en dood van insecten ontstaat	Groenten, fruit en siergewassen

Voor- en nadelen

Voordelen

• Hoge werkzaamheid tegen een breed spectrum aan plaaginsecten
• Systemische distributie in planten, biedt langdurige bescherming
• Lage toxiciteit voor zoogdieren vergeleken met andere klassen insecticiden
• Hoge fotostabiliteit, wat zorgt voor een langdurige werking

Nadelen

• Toxiciteit voor nuttige insecten, waaronder bijen en wespen
• Potentieel voor resistentieontwikkeling in plaagpopulaties
• Mogelijke verontreiniging van bodem- en waterbronnen
• Hoge kosten van sommige formuleringen in vergelijking met traditionele insecticiden

Risico's en voorzorgsmaatregelen

Impact op de gezondheid van mens en dier

• Avermectines kunnen ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid van mens en dier bij verkeerd gebruik. Bij mensen kan blootstelling vergiftigingsverschijnselen veroorzaken zoals duizeligheid, misselijkheid, braken, hoofdpijn en in ernstige gevallen toevallen en bewusteloosheid. Dieren, met name huisdieren, lopen ook risico op vergiftiging als het insecticide in contact komt met hun huid of als ze behandelde planten eten.

Symptomen van insecticidevergiftiging

• Symptomen van avermectinevergiftiging zijn onder andere duizeligheid, hoofdpijn, misselijkheid, braken, zwakte, ademhalingsproblemen, toevallen en bewusteloosheid. Contact met ogen of huid kan irritatie, roodheid en een branderig gevoel veroorzaken. Inname van het insecticide vereist onmiddellijke medische hulp.

Eerste hulp bij vergiftiging

• Bij vermoeden van avermectinevergiftiging, onmiddellijk contact met het insecticide staken en de aangetaste huid of ogen gedurende ten minste 15 minuten met veel water spoelen. Bij inademing, de frisse lucht ingaan en medische hulp inroepen. Bij inslikken, de hulpdiensten bellen en de eerstehulpinstructies op het productetiket volgen.

Preventie van de opkomst van ongedierte

Alternatieve methoden voor ongediertebestrijding

• Het gebruik van teeltmethoden zoals gewaswisseling, mulchen, het verwijderen van aangetaste planten en het planten van resistente rassen helpt de opkomst van plagen te voorkomen en de noodzaak van insecticidengebruik te verminderen. Deze methoden creëren ongunstige omstandigheden voor plaaginsecten en versterken de gezondheid van de plant. Biologische bestrijdingsmethoden, waaronder het gebruik van entomofage predatoren en andere natuurlijke vijanden van plaaginsecten, zijn ook effectieve preventieve maatregelen.

Het creëren van ongunstige omstandigheden voor ongedierte

• Zorgen voor goede irrigatie, het verwijderen van afgevallen bladeren en plantenresten en het schoonhouden van tuinen en boomgaarden creëren ongunstige omstandigheden voor de voortplanting en verspreiding van plagen. Het plaatsen van fysieke barrières, zoals netten en borders, helpt voorkomen dat plagen toegang krijgen tot planten. Regelmatige plantinspecties en het tijdig verwijderen van beschadigde delen verminderen de aantrekkelijkheid van planten voor plagen.

Conclusie

Rationeel gebruik van avermectines speelt een cruciale rol bij het beschermen van planten en het verbeteren van de opbrengst van landbouw- en siergewassen. Het is echter essentieel om veiligheidsprotocollen te volgen en rekening te houden met milieuaspecten om de negatieve impact op het ecosysteem en nuttige organismen te minimaliseren. Een geïntegreerde aanpak van plaagbestrijding, waarbij chemische, biologische en culturele bestrijdingsmethoden worden gecombineerd, bevordert duurzame landbouwontwikkeling en het behoud van biodiversiteit. Het is ook belangrijk om onderzoek te blijven doen naar de ontwikkeling van nieuwe insecticiden en bestrijdingsmethoden die gericht zijn op het verminderen van gezondheidsrisico's voor mens en ecosysteem.

Veelgestelde vragen (FAQ)

1. Wat zijn avermectinen en waarvoor worden ze gebruikt?
Avermectinen zijn een groep macrocyclische lactonen die gebruikt worden als insecticiden, acariciden en antiparasitaire middelen. Ze worden gebruikt om landbouwgewassen, vee en mensen te beschermen tegen diverse parasieten en plagen.

2. Hoe beïnvloeden avermectines het zenuwstelsel van insecten?
Avermectines binden zich aan glutamaat- en GABA-receptoren in de zenuwcellen van insecten, waardoor ze continu zenuwimpulsen stimuleren. Dit leidt tot verlamming en de dood van de insecten.

3. Zijn avermectines schadelijk voor nuttige insecten zoals bijen?
Ja, avermectines zijn giftig voor nuttige insecten, waaronder bijen en wespen. De toepassing ervan vereist strikte naleving van de regelgeving om de impact op nuttige insecten te minimaliseren.

4. Hoe voorkom je dat plagen resistentie ontwikkelen tegen avermectines?
Om resistentie te voorkomen, kun je insecticiden met verschillende werkingsmechanismen afwisselen, chemische en biologische bestrijdingsmethoden combineren en je houden aan de aanbevolen doseringen en toepassingsschema's.

5. Welke milieuproblemen zijn verbonden aan het gebruik van avermectines?
Het gebruik van avermectines leidt tot de afname van populaties nuttige insecten, verontreiniging van bodem en water en ophoping van insecticiden in voedselketens, wat ernstige ecologische en gezondheidsgerelateerde problemen veroorzaakt.

6. Kunnen avermectines worden gebruikt in de biologische landbouw?
Nee, avermectines voldoen niet aan de eisen van de biologische landbouw vanwege hun synthetische oorsprong en mogelijke negatieve impact op het milieu en nuttige organismen.

7. Hoe pas je avermectines correct toe voor maximale effectiviteit?
Volg strikt de instructies van de fabrikant voor dosering en toepassingsschema's, behandel planten in de vroege ochtend of late avonduren, vermijd toepassing tijdens periodes van bestuiving en zorg voor een gelijkmatige verdeling van het insecticide over de planten.

8. Zijn er alternatieven voor avermectines voor ongediertebestrijding?
Ja, er zijn biologische insecticiden, natuurlijke stoffen (neemolie, knoflookoplossingen), feromoonvallen en mechanische bestrijdingsmethoden die als alternatief voor avermectines kunnen worden gebruikt.

9. Hoe de impact van avermectines op het milieu te minimaliseren?
Gebruik insecticiden alleen wanneer nodig, houd u aan de aanbevolen doseringen en toepassingsschema's, voorkom lozing van insecticiden in waterbronnen en implementeer geïntegreerde plaagbestrijdingsmethoden om de afhankelijkheid van chemische middelen te verminderen.

10. Waar zijn avermectines te koop?
Avermectines zijn verkrijgbaar in gespecialiseerde landbouwwinkels, online marktplaatsen en bij leveranciers van gewasbeschermingsmiddelen. Controleer vóór aankoop of de gebruikte producten legaal en veilig zijn.